Maart 2012 – “De Griekse woede over de door de trojka afgedwongen bezuinigingen is volstrekt begrijpelijk”, vindt Tatiana Markaki, docent cultuurkunde bij de opleiding Nieuwgriekse taal & cultuur van de UvA in dit opiniestuk, gepubliceerd in het weekblad voor de HvA en de UvA FoliaMagazine (nr. 24, 20-03-2012).
Anno 2009. Je bent net afgestudeerd en wilt met je masterdiploma op zak een baan gaan zoeken. Dan lees je in de krant dat de werkloosheid onder jongeren oploopt tot twintig procent. De volgende dag hoor je dat het salaris van je vader, duizend euro netto, over twee maanden met twintig procent keldert, omdat de staat moet bezuinigen om de staatsfinanciën op orde te krijgen. Kort daarna hoor je dat de drie overheidsdiensten waar je van plan was te solliciteren worden wegbezuinigd. De volgende maand wordt bekend dat het bedrijf waarvoor je moeder werkt moet reorganiseren. Maar ook je grootouders blijven niet gespaard: hun pensioen wordt gekort met twintig procent. Om je heen is de situatie niet minder deprimerend: afgestudeerde studiegenoten zijn werkloos en vertrekken naar het buitenland. Winkels sluiten, stakingen verlammen het openbare leven. Zo gaat het leven door, twee jaar lang in een depressie.
Anno 2012 blijken de staatsfinanciën er niet beter voor te staan dan voorheen. Sterker nog, er moet nog veel meer bezuinigd worden. Dat schrijft de trojka (het Internationaal Monetair Fonds, de Europese Centrale Bank en de Europese Commissie) voor. Anders wordt je land gedwongen de eurozone te verlaten en de oude gedevalueerde munt opnieuw in te voeren. En de cyclus begint opnieuw. De regering kondigt bezuinigingsmaatregelen aan, het parlement keurt ze goed terwijl buiten rellen en brandstichtingen aanzienlijke schade aanrichten. Bijna de helft van je leeftijdgenoten (47 procent) is inmiddels werkloos; je hebt zelf ook nog steeds geen baan, geen geld. Het salaris van je vader en het pensioen van je grootouders moeten met nog eens tien procent omlaag. Je moeder is inmiddels ontslagen en ontvangt niet eens meer een schamele uitkering. De banken verlenen geen krediet meer; de prijzen van benzine en elektra blijven stijgen. Al je vrienden zijn geïmmigreerd. Een buurman heeft zelfmoord gepleegd omdat hij zijn schulden niet kon afbetalen.
Is dit het scenario van een dramafilm? Nee, dit is de dagelijkse realiteit in de grote steden in Griekenland. Voel je boosheid, bitterheid, frustratie, onmacht, wanhoop? Dat is wat de gewone mensen in Griekenland ook voelen. Ze voelen zich niet ‘gered’ door de trojka. Voor de eerste ronde bezuinigingen in 2009 was er begrip. Maar wie nu nog praat over ‘even snel’ oplossen, gaat voorbij aan de onuitvoerbaarheid van deze tweede ronde bezuinigingen. Dit maakt mensen radeloos. Het hart is geraakt, dat van de student, zijn ouders, zijn grootouders, vrienden, kennissen, buren.
Als je het vitale orgaan van leven, de samenleving, kapot ziet gaan, hoe zou jij je dan voelen?
Photo credit: iconpress.gr/ Yannis Liakos