20 maart 2016 – Matina Katsiveli, lid van het Leros Solidarity Network en dé vrouw achter de immense solidariteitsbeweging op Leros, heeft onderstaande open brief geschreven naar aanleiding van de gevolgen die de nieuwe EU-Turkije deal voor vluchtelingen en hulpverleners heeft.
Vertaling uit het Grieks: Dafni Peteinakis
20-3-2016
“Drie gastfamilies zijn vanavond met de avondboot vertrokken uit ons huis, PIKPA, Leros. Een vrouw had een baby van zeven maanden. Deze drie families zijn ongeveer twee weken lang bij ons verbleven. Ze zijn tot rust gekomen, gekalmeerd en hebben ons over hun leven verteld: over de doden, over de dierbaren die zij zijn verloren en over hun hoop om hun kinderen te redden.
Nu het was de tijd voor hen gekomen om te vertrekken, met de angst op het gezicht geschilderd en met constante vragen: “Waar moeten we naartoe?”, “Wat kunnen we het beste doen?”, “Waar kunnen we een veilig leven leiden?”. Ook wij waren niet in staat deze vragen te beantwoorden. We gaven ze slaapzakken en voedsel voor de kinderen, we gaven ze warme jassen en mutsen en gaven hen onze wensen en onze liefde, want dat was het enige wat we k0nden doen. Zij die wél meer kunnen doen, hebben eindeloos prikkeldraad neergezet, zodat daar de handen en de hoop van de gevluchte mensen verwond raken. Zij hebben besloten om legerkampen op te richten, waar de levens der verdoemden worden begraven. Zij hebben besloten om de vervolgden terug te sturen naar de vervolgers.
En dat immense verdriet in de ogen van die tienjarige jongen uit Syrië, die zijn ouders en de drie vingers van zijn linkerhand heeft verloren tijdens een bombardement en die samen met zijn oudere broer op zoek is naar een rustige plek, naar een kans om te leven, zal ons gezelschap blijven houden en het zal ook ons verdriet worden.”